W poniższym artykule terminu „czerwona roślina” używamy w odniesieniu do roślin innych niż zielone. Jeśli przyjrzysz się uważnie, to na powyższym zdjęciu zauważysz, że każdy z gatunków ma nieco inny kolor i odcień. Bardzo wielu hobbystów błędnie uważa, że im więcej nawozu stosują, tym lepiej. Nie jest to prawdą. W naszych zbiornikach 2Hr dozujemy niecałe 0,1 ppm żelaza dziennie.
JAK OSIĄGNĄĆ WYRAZISTE, ŻYWE KOLORY ORAZ INTENSYWNĄ CZERWIEŃ?
Jest to prawdopodobnie jedno z najczęściej zadawanych przez akwarystów pytań. Przede wszystkim trudno jest na nie odpowiedzieć, ponieważ każdy gatunek czerwonej rośliny reaguje nieco inaczej na różne czynniki. Rzadko kiedy jedna odpowiedź sprawdzi się w przypadku wszystkich roślin.
PODSTAWA TO ZDROWE ROŚLINY
Rośliny, aby były zdrowe i wyglądały pięknie potrzebują całej gamy składników odżywczych. Wiele osób błędnie wierzy, że dawkowanie większej ilości żelaza automatycznie powoduje, że kolor czerwony roślin staje się intensywniejszy. Mimo, że żelazo jest niezbędne dla zdrowia roślin, a zdrowe rośliny ogólnie posiadają lepsze wybarwienie, to dawkowanie żelaza w większych ilościach niż jest to wymagane nie spowoduje osiągnięcia intensywniejszych kolorów. Z drugiej strony, akwaryści rzadko dawkują takie składniki jak fosforany oraz magnez, ponieważ wiele komercyjnych nawozów ich nie zawiera.
Podstawą efektywnej hodowli czerwonych roślin jest ich zdrowie. Wielu akwarystów zapomina o tym, przez co ich rośliny wyglądają mizernie. Aby wyhodować zdrowe rośliny należy znać i rozumieć zasady nawożenia oraz stosować regularnie właściwą metodę nawożenia. Należy również w odpowiedni sposób kontrolować poziom CO2 i cyrkulację wody w zbiorniku, a także odpowiednio pielęgnować podłoże i same rośliny. Wielu akwarystów po prostu z góry zakłada, że ich akwarium „ma się dobrze”. Okazuje się jednak, że mogą oni wiele poprawić.
Akwaryści mają również tendencję do zapominania o prawidłowej pielęgnacji roślin i regularnym, odpowiednim zarządzaniu zbiornikiem oraz nadmiernie koncentrują się na dawkowaniu składników odżywczych lub wartościach PAR. Natomiast podstawowa pielęgnacja roślin i podstawowe zarządzanie akwarium są równie ważne, co dodatkowe nawożenie i światło. Pielęgnacja to w tym przypadku przycinanie, stosowanie odpowiednich technik ponownego sadzenia, ocena roślin – czy rośliny nie mają za mało miejsca, czy konkretne rośliny preferują większy, czy mniejszy przepływ; kontrola podłoża – czy podłoże jest ubite, czy nie jest ubogie w składniki odżywcze oraz zmiana schematu nawożenia w razie potrzeby.
Po zadbaniu o zdrowie i kondycję roślin, możemy przyjrzeć się kilku specyficznym czynnikom, które wpływają na wybarwienie czerwonych roślin. Należy jednak pamiętać, że różne gatunki roślin reagują nieco inaczej na różne czynniki.
CZYNNIK NR 1: MOCNIEJSZE ŚWIATŁO (WYŻSZE WARTOŚCI PAR)
Im więcej światła dostarczasz, tym silniejsze wybarwienie roślin otrzymasz. Ta zasada ma zastosowanie w przypadku wszystkich roślin. Wadą zwiększania natężenia światła jest większa szansa na pojawienie się nadmiernej ilości glonów w akwarium. Posiadanie zdrowych roślin i czystego zbiornika pozwala na użycie mocniejszego oświetlenia bez obawy, że będziemy musieli zmagać się z nadmiarem glonów. Dlatego tak ważne jest opanowanie podstaw prawidłowej hodowli roślin oraz ich pielęgnacji. Akwaria z około 100 umol PAR mierzonym przy podłożu należą do kategorii silnie oświetlonych. W ich przypadku można oczekiwać, że wyhodujemy kolorowe rośliny o bardzo dobrej gęstości oraz o bardzo ładnym wybarwieniu. Zwykle większość kolorowych roślin można uprawiać w zbiornikach o znacznie niższym PAR (50 umol+), ale ich wybarwienie oraz gęstość będą bardziej imponujące tylko w górnej części zbiornika, gdzie światło jest silniejsze.
Alternanthera reineckii mini (na zdjęciu po lewej) rośnie w zbiorniku, w którym PAR przy podłożu wynosi około 100 umol+. Jeśli jednak chcesz, aby Proserpinaca palustris (na zdjęciu po prawej) osiągnęła piękne wybarwienie, będziesz potrzebować znacznie więcej światła. Nawet w silnie oświetlonych akwariach jedynie górne partie tej rośliny, te znajdujące się wyżej i bliżej źródeł światła, gdzie wartości PAR wynoszą 300 umol++, są intensywnie czerwone.
Wiele roślin z rodzaju Cryptocoryne, takich jak Cryptocoryne sp. flamingo (na zdjęciu po lewej), jest łatwych w uprawie i osiąga dobre wybarwienie. Rośliny z rodzaju Echinodorus, takie jak Echinodorus rubin, również osiągają ładne wybarwienie, o ile są zdrowe i hodowane w silnym oświetleniu.
CZYNNIK NR 2: SILNIEJSZE ŚWIATŁO O BARWIE CZERWONEJ/NIEBIESKIEJ
Stosowanie oświetlenia, które emituje dużą ilość światła czerwonego/niebieskiego daje podwójne korzyści. Pierwsza korzyść to efekt wizualny. Silniejsze czerwone oświetlenie lepiej eksponuje czerwone rośliny. Wiele ogólnodostępnych lamp LED nie emituje czerwonego widma światła, przez co czerwone kolory w akwarium wydają się bledsze. Kolejną korzyścią jest to, że silniejsze oświetlenie czerwone/niebieskie stymuluje wybarwienie u wielu roślin, co oznacza, że wiele czerwonych roślin zyskuje intensywniejszy kolor czerwony. W wielu akwariach wyposażonych w specjalne różowe świetlówki T5 czerwone rośliny rosną lepiej i wyglądają lepiej niż w akwariach wyposażonych w ogólnodostępne lampy LED, które nie emitują czerwonego widma światła. Oświetlenie LED RGB emituje znacznie szersze widmo światła i lepiej eksponuje kolory w akwarium w porównaniu z lampami LED z wyłącznie białymi diodami. To dlatego czerwone rośliny, do których uprawy wykorzystywane jest oświetlenie Kessils oraz wiele innych ogólnodostępnych lamp LED wyglądają mniej efektownie.
Pamiętaj jednak, że jeśli użyjesz zbyt dużo czerwonego światła i nie użyjesz szerokiego spektrum, Twój zbiornik będzie wyglądał sztucznie. Według nas najodpowiedniejsze jest wykorzystywanie oświetlenia emitującego różne kolory widma. Do naszego oświetlenia użyliśmy połączenia czerwonych świetlówek T5 z pomarańczowymi i niebieskimi. Właściwe odwzorowanie kolorów w akwarium występuje wtedy, gdy w zbiorniku można zobaczyć kolorowe rośliny we wszystkich ich odcieniach, a nie tylko w jednolitej czerwieni. W ten sposób można również odróżnić akwarium, które jest oświetlone bardzo dużą ilością światła o widmie czerwonym od akwarium, w którym poszczególne gatunki są na tyle zdrowe, aby uzyskać ładne wybarwienie w różnych odcieniach swojego koloru.
Bucephalandra brownie ghost hodowana w oświetleniu z bardziej intensywnym niebieskim widmem światła (na zdjęciu po lewo) kontra Bucephalandra brownie ghost hodowana w bardziej neutralnym oświetleniu (na zdjęciu po prawo). Właściwe odwzorowanie kolorów poprzez prawidłowy system oświetlenia ma szczególny wpływ w przypadku roślin o opalizujących kolorach. Przy dobieraniu oświetlenia uważaj, aby nie popełnić błędu! Czerwone rośliny zdecydowanie wyglądają na bardziej czerwone, jeśli są oświetlone dużą ilością czerwonego światła, które mogą odbijać. Pamiętaj jednak, aby zawsze zachować balans. Ważne jest osiągnięcie pięknego i naturalnego, a nie sztucznego efektu.
CZYNNIK NR 3: OGRANICZENIE STĘŻENIA AZOTANÓW
Ograniczenie azotanów polega na dozowaniu mniejszej ilości azotu do zbiornika w porównaniu z innymi składnikami odżywczymi. Niedobór azotu może wzmocnić czerwone zabarwienie roślin poprzez opóźnienie syntezy chlorofili. Działa to tylko w przypadku niektórych gatunków (Rotala rotundifolia, Ludwigia arcuata itp.) i nie ma znaczącego wpływu na inne (Rotala macrandra i jej odmiany, Ludwigia pantanal, Alternanthera reineckii). Ograniczanie azotu powinno być wykonywane bardzo ostrożnie. Zbyt niska ilość azotu w zbiorniku może zahamować wzrost roślin preferujących akwaria bogate w składniki odżywcze (tak może być np. w przypadku rośliny Ludwigia pantanal).
Ludwigia sp. red ma taki sam kolor w środowisku o niskim poziomie NO3, jak i w środowisku o wyższym poziomie NO3, ale w środowisku z mniejszym dostępem do składników odżywczych osiąga mniejszy rozmiar. Obie rośliny przedstawione na powyższej fotografii zostały wyhodowane z tej samej sadzonki, jednak otrzymywały one inną ilość składników odżywczych.
Aby skutecznie ograniczyć stężenie azotanów w zbiorniku, należy zaplanować to z wyprzedzeniem. Na wybarwienie o wiele bardziej znacząco wpływa zmiana dozowania NO3 do słupa wody niż podłoże. W przypadku gatunków, które do osiągnięcia czerwonego zabarwienia wymagają niskiego poziomu azotu, zwykle stosuje się 5 ppm NO3 dozowanego do słupa wody lub mniej. Podczas ograniczania lub zaprzestawania dozowania azotanów do słupa wody, warto dla równowagi użyć bogatszego podłoża. Użycie podłoża bogatego w amoniak jest świetnym rozwiązaniem. Takie podłoże jest doskonałym magazynem składników odżywczych dla roślin, chociaż rośliny czerpią z niego elementy znacznie wolniej niż ze słupa wody. Wydaje się, że dostarczanie roślinom azotu przez ich system korzeniowy pozwala osiągnąć lepsze wybarwienie i zapobiega karłowaceniu roślin. Większość roślin dobrze dostosowuje się do ubogiej wody, o ile w zamian mają zagwarantowane bogate podłoże. Każdy gatunek roślin wodnych, z którym mieliśmy styczność, można hodować na bogatym podłożu, dozując niewielką ilość azotanów do słupa wody. Jednak trzeba zwrócić uwagę, że zwiększone dozowanie NO3 do słupa wody w przypadku wielu gatunków pozwala wyhodować bardziej wybujałe i silniejsze okazy.
Dlatego duże znaczenie ma również odpowiedni dobór roślin. Jeśli planujesz uprawiać intensywnie czerwoną roślinę Rotala H’ra (lub inne odmiany Rotala rotundifolia), która wymaga znaczącego ograniczenia stężenia azotu oraz zaprzestania lub znikomego dozowania NO3 do słupa wody przez długi okres (przez kilka tygodni), nie powinieneś uprawiać w tym samym akwarium roślin, które do optymalnego wzrostu potrzebują wody bogatej w składniki odżywcze.
Większość roślin, które dobrze reagują na ograniczenie azotanów (przykłady wymienione poniżej) reaguje również dobrze na silniejsze czerwone/niebieskie widmo światła oraz ogólne, większe natężenie światła. Oznacza to, że aby uzyskać ładne wybarwienie roślin czerwonych, które wymagają ograniczenia azotanów możesz ograniczyć azotany, ale nie eliminować ich całkowicie (np. 5 ppm) oraz zastosować oświetlenie emitujące większą ilość światła o barwie czerwonej/niebieskiej.
Rotala H’ra hodowana w warunkach niewielkiego ograniczenia azotanów po lewej stronie (5 ppm NO3 w słupie wody, ale przy silniejszym oświetleniu) kontra Rotala H’ra hodowana w warunkach znacznego ograniczenia azotanów (0 ppm NO3 w słupie wody – rośliny pobierają azot głównie z podłoża przez korzenie). Aby uzyskać tak jednolicie czerwony kolor w przypadku Rotala rotundifolia jedynym sposobem jest ograniczenie stężenia azotanów do minimalnych poziomów.
Na poniższym zdjęciu porównane są rośliny Rotala H’ra uprawiane przy różnym poziomie dozowania NO3, ale przy podobnych wartościach PAR.
Na poniższym zdjęciu porównane są rośliny Ludwigia arcuata uprawiane przy różnym poziomie dozowania NO3, ale przy podobnych wartościach PAR.
Wśród hobbystów krąży plotka, że Tom Barr nie zgadza się z opinią, że ograniczenie azotanów wpływa na wybarwienie roślin. W rzeczywistości jest odwrotnie. We wczesnych latach swojej działalności Tom Barr opublikował przykłady, które dowodziły, że ograniczenie azotanów w przypadku niektórych gatunków roślin wpływa na ich wybarwienie. Jednak generalnie nie zaleca on ograniczania stężenia azotanów, ponieważ jest to taktyka ryzykowna – z powodu zbyt niskiego stężenia azotu rośliny mogą znacząco zahamować swój wzrost.
Poniżej zamieszczamy opinię Toma Barr.
Warto po raz kolejny przypomnieć podstawową zasadę – każda roślina musi być zdrowa, aby osiągnąć ładne i intensywne wybarwienie. Aby rośliny były zdrowe należy odpowiednio kontrolować poziom CO2 i posiadać stały system nawożenia.
Istnieje kilka czerwonych roślin łatwych w hodowli, które osiągają ładne wybarwienie, o ile dostarcza im się odpowiedniej ilości składników odżywczych, a wartości PAR nie są zbyt niskie (50 umol+), np. Nymphaea zenkeri czerwona (na zdjęciu poniżej, po lewej), Ludwigia sp. Red (na zdjęciu poniżej, po prawej), Echinodorus rubin i jej odmiany. Różne kolorowe rośliny z rodzaju Cryptocoryne są również roślinami ogólnie łatwymi w uprawie: Cryptocoryne undulata czerwona (czerwonawa/brązowa), Cryptocoryne flamingo (różowa, ale C. flamingo z hodowli in vitro jest trudna w uprawie), Cryptocoryne lutea hobbit (brązowa) i inne. Początkujący akwaryści powinni zacząć od hodowli właśnie tych roślin. Istnieje również wiele innych roślin, które zawsze posiadają czerwone spody liści (nawet jeśli ich wierzchnia strona jest zielonkawa), np. odmiany Alternanthera reineckii, Ludwigia repens lub Ludwigia palustris.
Istnieje również kilka roślin bardziej wymagających, które gdy uda się już je wyhodować zawsze posiadają ładne wybarwienie, np. Ludwigia glandulosa (fioletowa, dosyć łatwa w hodowli), Rotala ramosior „Florida” (fioletowa, nieco bardziej wymagająca) i Rotala butterfly mini (dosyć wymagająca).
Większość innych czerwonych roślin wymaga dużej ilości światła oraz dostosowanego widma (większej ilości światła o barwie czerwonej/niebieskiej) w celu uzyskania wyrazistego wybarwienia. Takie rośliny są zazwyczaj na początku czerwonawe, ale stają się znacznie bardziej czerwone, jeśli dostarcza im się wiele światła o czerwonej/niebieskiej barwie. Często wymagają one również nieco więcej światła niż inne rośliny akwariowe, aby uzyskać ładne wybarwienie. Są to na przykład: Rotala macrandra i wiele jej odmian, Ludwigia senegalensis, Alternanthera reineckii, Didiplis diandra, Persicaria sp. „Sao Paulo (fioletowawa).
Istnieje również grupa roślin, które osiągają bardziej wyraziste czerwone wybarwienie, dzięki ograniczeniu azotu lub małemu stężeniu azotanów (co opóźnienia syntezę chlorofili). Rośliny z tej kategorii stają się znacznie bardziej czerwone, gdy pozbawione są azotu. Są to na przykład: Rotala rotundifolia red i wiele jej odmian (Rotala colorata, Rotala H’ra, Rotala Yao Yai, itp.), Ludwigia arcuata, Ludwigia brevipes, Hygrophila araguaia, Hygrophila pinnatifida, Limnophila aromatica lub Limnophila hippuridoides (wierzchnia strona ich liści). Wiele innych roślin, które są częściowo czerwone, również osiąga lepsze wybarwienie, jeśli ograniczy im się NO3, np. Eriocaulon quinquangulare lub Trithuria lanterna. Jednak większość tych roślin również osiąga lepsze wybarwienie pod wpływem wysokich wartości PAR i silniejszego światła o barwie czerwonej/niebieskiej. Zatem wydaje się, że dobrym kompromisem i najlepszym rozwiązaniem w przypadku większości akwariów jest nie wprowadzanie znaczących ograniczeń dozowania NO3 oraz zastosowanie dobrego oświetlenia.
Niestety niektóre gatunki, takie jak Rotala rotundifolia i Ludwigia arcuata, osiągają wyraziste czerwone wybarwienie jedynie w przypadku bardzo wysokiego ograniczenia azotanów, a dostarczenie im nawet bardzo dużej ilości światła bez ograniczenia NO3 nie przynosi spodziewanych efektów. Jeśli planujesz hodować te gatunki i osiągnąć bardzo wyraziste czerwone kolory musisz wcześniej odpowiednio zaplanować swoje akwarium oraz stworzyć odpowiedni system nawożenia. W takim akwarium nie powinieneś hodować roślin, które wymagają wysokiego stężenia azotanów w słupie wody.
Przykładowo Ludwigia arcuata i Ludwigia pantanal (na zdjęciu po lewej) nie sprawdzą się dobrze w jednym akwarium. Przy niskich poziomach NO3 Ludwigia arcuata staje się znacznie bardziej czerwona, a Ludwigia pantanal wolniej wzrasta, a nawet karłowacieje. Hygrophila pinnatifida (na zdjęciu po prawej) staje się znacznie bardziej czerwona przy niskim stężeniu azotanów. W przypadku wysokiego stężenia zielenieje, nawet jeśli zapewni się jej bardzo dużo światła.
PLANOWANIE – ODPOWIEDNI WYBÓR ROŚLIN DOPASOWANY DO AKWARIUM
AKWARIUM UBOGO NAWOŻONE
Jest to metoda typowa dla akwariów ADA. Woda w nich jest bardzo uboga w składniki odżywcze (zwłaszcza azot), ale w zamian gleba jest bardzo bogata. Rośliny w takich akwariach czerpią składniki odżywcze głównie z podłoża poprzez swój system korzeniowy. Niskie stężenie azotanów osiąga się naturalnie po jakimś czasie, stosując typowe podejście do dawkowania ADA, czyli ubogie dawkowanie NO3 do słupa wody.
To podejście najlepiej stosować w przypadku akwariów z dużą ilością elementów hardscape, rzadko obsadzonych roślinnością, w których występuje ogólnie niski pobór składników odżywczych (i w których większość roślin należy do kategorii wolno rosnących, np. mikrozorium oskrzydlone, Anubias lub Bucephalandra). Niższe stężenie azotanów w słupie wody sprawia, że w akwarium na dekoracjach i szkle pojawia się mniej zielenic. To podejście oszczędza również czas i pieniądze, ponieważ nie trzeba stosować obfitego i częstego nawożenia. Jest ono odpowiednie dla kombinacji roślin, które uzyskują ładne wybarwienie w wodzie o niskim stężeniu azotanów. Rotala rotundifolia (i jej wiele odmian) oraz Ludwigia arcuata (na zdjęciu poniżej) są podstawowymi roślinami hodowanymi w akwariach w stylu ADA, w których osiągają ładną formę i wybarwienie. Te same rośliny w akwariach, w których stosowana jest metoda nawożenia EI zwykle przesadnie się rozrastają, stają się krzaczaste i są bardziej zielono-pomarańczowe niż czerwone. (Często sprawia to, że akwaryści są skonsternowani: „Dozuję tak dużo składników odżywczych, dlaczego moje rośliny nie są czerwone!?”) Niskie stężenie azotanów również dobrze się sprawdza w przypadku akwariów w stylu Iwagumi. W przypadku wielu roślin jest również dobrym sposobem na uzyskanie ich mniejszych i zwięźlejszych form. Przykładowo wywłóczniki (Myriophyllum) w akwariach, w których stosowana jest metoda EI bardzo się rozrastają, natomiast w akwariach, w których stosowana jest mniejsza ilość nawozów często uzyskują mniejsze i bardziej efektowne rozmiary. To podejście sprawia, że łatwiej jest kontrolować formę roślin i trzymać się konturów stworzonego przez nas projektu.
Główną wadą tego systemu jest to, że rośliny wymagające większej ilości składników odżywczych muszą być hodowane na bardzo bogatym podłożu i są od niego uzależnione. Nawet rośliny tworzące dywany na dnie akwarium nie będą prawidłowo rosły, jeśli w zamian nie zapewnimy im odpowiedniego substratu. Należy również pamiętać, że stosując małą ilość nawozów do słupa wody należy stale kontrolować kondycję i jakość podłoża (niestety większość akwarystów ma w tym małe doświadczenie, ponieważ jest to temat rzadko poruszany). Często się zdarza, że rośliny w akwariach ADA szybko i ładnie rosną tylko w ciągu pierwszego roku. Wielu aquascaperów zaczyna po prostu dodawać nowy substrat, aby zapobiec pogorszeniu się kondycji roślin. Nie oznacza to, że takie podejście nie może zapewnić trwałości roślin w dłuższej perspektywie – podłoża muszą być z czasem wzbogacane, ubite warstwy nieco poluzowane, a nadmiar substancji organicznych musi być usuwany. Wiele aquascaperów uważa, że nie musi się przejmować podłożem i nie wymaga ono pielęgnacji. Niestety dzieje się tak ponieważ, w przeciwieństwie do dawkowania mikro i makroelemntów do słupa wody, rzadko na ten temat się dyskutuje.
Przy niewielkim nawożeniu do słupa wody rośliny wymagające większej ilości składników odżywczych mogą czasowo wyhamować swój wzrost po ich przesadzeniu, ponieważ ich system korzeniowy potrzebuje czasu do rozwinięcia się i dostosowania do nowego miejsca. Oznacza to, że należy przycinać wierzchołki, gdy tylko jest to możliwe i pozwalać dolnym partiom rośliny odrastać. Sadzenie wierzchołków jest dosyć czasochłonne, ponieważ roślina musi wytworzyć nowy system korzeniowy przez który może pobierać niezbędne składniki odżywcze. Dlatego lepiej nie stosować tej metody w akwariach, w których wymagane jest częste sadzenie przyciętych wierzchołków.
ROZWIĄZANIE POŚREDNIE (niewielkie ograniczenie NO3)
Nie zawsze trzeba wybierać metodę skrajną. W naszych zbiornikach 2Hr ograniczamy ilość NO3, ale nie drastycznie. Utrzymujemy niski poziom NO3 – wystarczający, aby uzyskać ładny kolor, ale nie bardzo intensywną czerwień roślin. Taki neutralny poziom NO3 pozwala nam również hodować każdą z dostępnych na rynku roślin akwariowych. Okazuje się, że większość kolorowych roślin łodygowych bardzo dobrze odnajduje się w tym systemie. Łatwiej można również kontrolować prędkość wzrostu roślin, co pozwala nam zachować ładny wygląd akwarium bez potrzeby nieustannego przycinania. Utrzymując niski poziom NO3 w słupie wody, równoważymy dostarczaną ilość azotu stosując bogaty substrat oraz nawóz w formie tabletek pod korzenie. Aby dowiedzieć się jakie dokładnie ilości składników odżywczych dozujemy w naszych akwariach, zajrzyj na naszą stronę poświęconą metodom nawożenia.
Główną wadą tego systemu, podobnie jak w przypadku poprzedniego, jest to, że trzeba często kontrolować stan podłoża. Trzeba również pamiętać, że akwaria różnią się od siebie i to, co w jednym będzie uchodzić za ograniczoną, ale odpowiednią ilość składników odżywczych w innym akwarium może oznaczać już niedobory. Zauważenie różnicy wymaga od akwarysty doświadczenia w interpretowaniu form wzrostu roślin. Z biegiem czasu nie stanowi to wielkiego problemu, jednak jest niezmiernie trudne dla większości początkujących akwarystów. Utrzymanie niskiego, ale stałego poziomu makroelementów wymaga również dużej dyscypliny w dozowaniu i monitorowaniu zdrowia roślin.
AKWARIUM BOGATO NAWOŻONE DO SŁUPA WODY (stosowanie metody EI)
Ta metoda sprawdza się przede wszystkim w akwariach gęsto obsadzonych. W tej metodzie rośliny mogą pobierać niezbędne im składniki prosto z wody. Jeśli w Twoim akwarium dominują rośliny, nawożenie do słupa wody pozwoli składnikom odżywczym dotrzeć do każdej z nich. W innym przypadku, jedne rośliny mogą być posadzone na mniej żyznym fragmencie podłoża, niż inne i przez to gorzej rosnąć. Podejście to nie wymaga przywiązywania tak dużej wagi do bogactwa podłoża i ciągłego martwienia się jego stanem. Dzięki bogatemu nawożeniu wiele roślin rośnie szybciej, bardziej się rozrasta i osiąga większe rozmiary. Ta metoda zapewnia najszybszy wzrost i pozwala na szybsze stworzenie aranżacji w akwarium. Jest najlepszym wyborem jeśli masz mało czasu na ukończenie projektu.
Jest to także idealna metoda, jeśli zależy Ci na szybkim rozmnażaniu roślin, np. w celu sprzedaży. Również warto pamiętać, że większość szybko rosnących roślin najlepiej czuje się w środowisku bogatym w mikro i makroelementy. Delikatne rośliny (oraz rośliny po transporcie, pochodzące ze słabej jakości hodowli lub rośliny bardzo wymagające) również mają większe szanse na przeżycie w bogatym środowisku wodnym.
Podejście to jest również szczególnie przydatne w przypadku aquascapingu. Projekty aauascape często wymagają przesadzania, uzupełniania oraz dodatkowego obsadzania akwarium. Dzięki stosowaniu nawozów do słupa wody roślina może pobierać składniki odżywcze prosto z wody zanim wytworzy lub dostosuje swój system korzeniowy. W swoim akwarium, pokazanym na zdjęciu poniżej, Joe Harvey (burr740) stosuje skuteczną metodę nawożenia do słupa wody oraz neutralne podłoże.
Głównymi wadami tego podejścia jest konieczność dobrego zarządzania parametrami wody (bardziej złożonymi niż to wygląda na papierze) oraz regularne nawożenie. Mimo, że same składniki odżywcze rzadko są przyczyną zakwitu wody, to w przypadku akwariów rzadko obsadzonych roślinami, które nie wymagają dużego stężenia składników odżywczych, niezwykle bogata woda jest przyczyną niestabilności zbiornika. Jeśli doprowadzisz do zakwitu wody (a większości akwarystów w pewnym momencie się to zdarza), to będzie on dużo poważniejszy i trudniejszy do usunięcia w akwarium, w którym stosuje się intensywne nawożenie do słupa wody. Jeśli tworzysz proste akwarium w stylu Iwagumi lub akwarium z dużą ilością elementów hardscape i z małą ilością roślin, to wywołanie niestabilności zbiornika poprzez intensywne nawożenie jest znaczącym błędem.
UWAGI KOŃCOWE
Wybierz rośliny i sposób nawożenia w oparciu o swoje cele w zakresie aquascapingu. Jeśli się nad tym zastanowić, wszyscy rozumieją i akceptują fakt, że pielęgnice (Cichlidae) lubiące twardą wodę nie powinny być hodowane z rybami kilifish, które lubią wodę miękką. Czy nie powinniśmy więc zaakceptować, że różne rośliny także lubią różne warunki i niektórych z nich nie powinniśmy ze sobą łączyć? Mimo, że w świecie roślin zasady nie są tak surowe jak w świecie ryb (w wielu akwariach można wyhodować większość gatunków), to należy pamiętać, że rośliny akwariowe – podobnie do ryb – również pochodzą z różnych zakątków świata i różnych środowisk naturalnych. Dobre rozplanowanie akwarium i użycie w nim gatunków, które lubią podobne warunki z pewnością ułatwi osiągnięcie wymarzonych rezultatów.
Źródło: www.2hraquarist.com
Tłumaczenie: Magdalena Furga
Kopiowanie tekstu zabronione.
Świetny artykuł – wreszcie zrozumiałem dlaczego mam problem z wybarwieniem mojej Rotali H’Ra 🙂 Głównie chodzi o praktycznie zerowy azot, a nie wyższy poziom żelaza..